Wilczy szaniec:
Wilczy szaniec – kompleks bunkrów położony w lesie gierłoskim niedaleko wsi Gierłoż. Prace ruszyły wczesną jesienią 1940 roku pod pozorem budowy zakładów chemicznych. W 1941 roku zostały utwardzone okoliczne drogi, po których możemy do dziś się poruszać. Pomimo swej urokliwej lokalizacji, brukowane drogi są jednymi z najgorszych po których poruszałem się rowerem. W latach 1941-1944 była to główna kwatera Adolfa Hitlera oraz Naczelnego Dowództwa Sił Zbrojnych. Została ona wybudowana, aby Hitler mógł kierować wojskami atakującymi ZSRR. Pomimo tego ,że Kwatera Hitlera była niezwykle dobrze zabezpieczona, w Wilczym Szańcu 20 lipca 1944 roku Claus von Stauffenberg’ i Werner von Haeften’ dokonali nieudanego zamachu na Hitlera. We wrześniu 1939 utworzono kwaterę główną fuhrera, która była centrum dowodzenia w czasie wojny. Nie posiadało ono swojego stałego miejsca. Zależnie od potrzeb przenoszono je w różne lokalizacje. W trakcie wojny znajdowało się w 8 różnych miejscach. Po Berlinie i Obersalzbergu, Gierłoż był miejscem z którego najdłużej dowodzono armią Trzeciej Rzeszy. Poza Hitlerem urzędowali w niej najważniejsze osoby w państwie. Kwatera główna Hitlera zajmowała powierzchnię 250ha i była podzielona na 3 główne strefy.
Strefa pierwsza znajdowała się na północ od linii kolejowej. Przed wejściem do strefy skrupulatnie sprawdzano przepustki oraz tożsamość najważniejszych postaci w kraju. Umiejscowiono tutaj schrony Hitlera, Keitla, dr Dietricha oraz Bormanna. Poza bunkrami wybudowano tutaj dwie herbaciarnie, kasyna, kotłownie oraz saunę.
Drugą strefę wybudowano na południe od drogi łączącej Kętrzyn z Węgorzewem w której znajdowały się wydziały sztabowe sił zbrojnych Wehrmachtu a także pomieszczenia bataliony przybocznego Hitlera. W strefie drugiej nie mogło zabraknąć miejsca dla kasyna oficerskiego. Znajdowały się tutaj również budynki należące do naczelnego dowództwa marynarki wojennej oraz ministerstwa spraw zagranicznych. Największym obiektem drugiej strefy był schron przeciwlotniczy.
W trzeciej strefie, nieopodal szosy, znajdowały się budynki, pomieszczenia i kwatery dla straży oraz bunkry obrony przeciwlotniczej. Ochronę strefy powierzono elitarnej Gwardii Przybocznej Hitlera oraz starannie wyselekcjonowanym żołnierzom z „Großdeutschland”. Poza ogromnymi bateriami przeciwlotniczymi w lesie trzeciej strefy stacjonował batalion pancerny. Umiejscowiono tu także stanowiska moździerzy oraz baterie sławnych 88-mek.
